H ydroterapia, to nic innego jak leczenie przy użyciu wody w różnych stanach skupienia. Metoda ta polega na wywoływaniu bodźców za pomocą wody o odpowiednim ciśnieniu i temperaturze w zależności od danej terapii. Hydroterapia była znana w starożytnych Chinach i Japonii, a w Europie miała szerokie zastosowanie w rzymskich łaźniach. Zapomniana w średniowieczu, została na nowo odkryta w XVIII i XIX wieku.
Sebastian Kneipp swoje obserwacje rozpoczął od kąpieli w lodowatej rzece
Propagator hydroterapii
Sebastian Kneipp urodził się w 1821 roku w Bawarii jako syn tkacza. W wieku 21 lat został duchwnym. Wtedy też zaczął uczyć się łaciny i zainteresował się ziołolecznictwem. W 1844 roku Kneipp rozpoczął naukę w liceum. Dwa lata później zachorował na gruźlicę płuc, którą przechodził dość ciężko. Mimo kiepskiego stanu zdrowia uzyskał maturę i dostał się na studia teologiczne. Niestety wiosną 1849 roku doszło do znacznego pogorszenia stanu zdrowia przyszłego księdza. Przypadkowo jednak odkrywa książkę świdnickiego lekarza, dra Johanna Siegmunda Hahna, o leczniczym działaniu zimnej wody. Opisane metody zaciekawiły go tak bardzo, że postanawia sprawdzić ich działanie na własnym ciele. Szybko okazuje się, że bieg poprzedzony krótką kąpielą w lodowatym Dunaju poprawił mu samopoczucie. W kolejnych dniach kontynuuje te czynności.
W wieku 31 lat (1852 rok) Sebastian Kneipp zostaje księdzem cały czas pogłębiając swoją wiedzę w zakresie właściwości leczniczych wody. Swoje terapie zaczyna stosować na chorych zwracających się do niego z prośbą o pomoc. Udaje mu się wyleczyć kobietę chorą na cholerę. Jego działalność spotyka się z ostrym sprzeciwem wśród lekarzy i aptekarzy. Nie podoba im się przede wszystkim fakt, że ksiądz pomaga chorym szybko, skutecznie i co najważniejsze nieodpłatnie. Dochodzi nawet do tego, że składają oni donos do sądu, jednak pozwany zostaje szybko uniewinniony.
W kolejnych latach Kneipp nieprzerwanie prowadzi badania. W 1855 roku udaje mu się wyleczyć stado bydła, które cierpiało na zarazę pyska i racic. Wszystko oczywiście przy użyciu wody. Udaje mu się też wydać dwie książki "Moje leczenie wodą", w której porusza także temat ziołolecznictwa oraz "Tak żyć potrzeba", gdzie przedstawia swoją holistyczną [LINK DO WIKIPEDII - HOLIZM] koncepcję oparta na pięciu filarach - woda, rośliny, zdrowe odżywianie, ruch, równowaga. Od 1891 roku na rynek zostają wprowadzone pierwsze produkty kosmetyczne i farmaceutyczne pod marką Kneipp. W 1894 roku ukazuje się "Mój testament", w którym Sebastian Kneipp podsumowuje wyniki swoich długoletnich badań, natomiast 3 lata później (w wieku 76 lat) umiera.
Naturalna Ścieżka Kneippa w rzece z kamieniami
Nieinwazyjna, przyjemna i relaksująca
To niewątpliwie trzy główne zalety stosowania kuracji Kneippa. Lista problemów, których można się pozbyć w ten sposób jest dość obszerna. Terapia jest wskazana dla osób z zaburzeniami pracy serca i krążenia (np. zimne stopy), migrenowymi bólami głowy, astmą, zapaleniem oskrzeli, zaburzeniami snu, problemami układu immunologicznego, przemianą materii, osteoporozą i wieloma innymi problemami.
W wielu obiektach saunowych możemy spotkać, często niedocenianą, atrakcję zwaną Ścieżką Kneippa. Zazwyczaj są to dwie niecki, w których jedna z nich wypełniona jest ciepłą wodą (około 40-50 stopni), a druga zimną (około 5-8 stopni). Zdarza się też, że przybiera ona formę długiej pojedynczej niecki, po bokach której znajdują się dysze. Gdy przechadzamy się wzdłuż niej stopy polewane są naprzemiennie ciepłą i zimną wodą. Często też Ścieżki Kneippa wypełnione są drobnymi kamyczkami o różnej średnicy, które pod naciskiem stóp działają jako dodatkowe bodźce. Zabieg rozpoczynamy od nagrzewania stóp przez około 10 minut w ciepłej wodzie, a następnie schładzamy je przez około 15 sekund. Należy wykonać minimum kilka cykli pamiętając o tym, aby zakończyć schłodzeniem stóp w niecce z zimną wodą.
Ścieżka Kneippa wpływa relaksująco i stanowi świetny odpoczynek po ciężkim tygodniu. Zalecana jest osobom, które wykonują pracę stojącą.
Przeciwwskazaniami do korzystania z takiego zabiegu mogą być przede wszystkim ostre stany zapalne, zaawansowane stadium żylaków, problemy dermatologiczne, otwarte rany oraz świeże urazy jak np. złamania czy zwichnięcia.
Pomnik Sebastiana Kneippa w bad Wörishofen
